Szkoła w chmurze
Konferencja: „Nowoczesne technologie cyfrowe w edukacji. Model chmury obliczeniowej – szansą dla szkół?”, która odbyła się 15 maja 2012 r. w Warszawie w siedzibie Microsoft przy al. Jerozolimskich 195 A, zgromadziła ok. 240 uczestników reprezentujących szereg środowisk związanych z edukacją.
Otwierając konferencje prezes Microsoft sp. z o.o. Jacek Murawski stwierdził m.in., że przed 20 laty miał poważne obawy iż Polska będzie ofiara wykluczenia cyfrowego. Szczęśliwie obawa ta się nie potwierdziła co jest m.in. zasługą polskich szkół i organizacji zainteresowanych informatyczną edukacją. Prowadzący konferencje prezes PTI Marian Noga dodał, że celom szerzenia informatycznej wiedzy służą m.in. takie właśnie konferencje, pozwalające na wymianę doświadczeń.
Następnie podsekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej p. Joanna Berdzik omówiła program „Cyfrowa Szkoła” informując m.in., że w kwestii wdrażania programu najważniejsze decyzje są już podjęte oraz działa już projekt pilotażowy. Do projektu przystąpiło 400 szkół zaś chętnych było o rząd wielkości więcej, co – sygnalizując wysoką gotowość szkół - bardzo dobrze rokuje powodzeniu programu. Więcej informacji: cyfrowaszkola.men.gov.pl.
Wiceprezes Microsoftu Orlando Ayala zaprezentował wizjonerskie, globalne spojrzenie na edukację, umieszczając problem w kontekście globalnych problemów ekonomicznych politycznych i kulturowych. Zdaniem Ayali właśnie edukacja jest najważniejszym zadaniem ludzkości, bo tylko jej zawdzięczamy cały nasz dorobek cywilizacyjny. Edukacyjna wizja Microsoftu to „Anytime Anywhere Learning for All”. Realizacja tak rozumianej strategii jest dziś możliwa dzięki takim technologiom jak Kinect i przede wszystkim Cloud, które w zasadniczym stopniu pozwalają przebudować dominujące dziś, niezbyt wydajne modele edukacyjne.
Znakomity przykład efektywnego wdrożenia technologii Cloud do procesu szkolnego przedstawił Lesław Tomczak – autor projektu „Opolska e-szkoła”, łączącego ponad 100 szkół jednolitą chmurą wspólnych zasobów. L. Tomczak dokładnie przedstawił strukturę i zawartość systemu, zawierającego wszelkie niezbędne aplikacje kontrolne i zarządcze oraz zasoby dydaktyczne i edukacyjne z działającym na terenie szkół pełnym dostępem WiFi a także omówił zasady i warunki jego zbudowania. Projekt został zrealizowany za pieniądze UE i obejmuje prawie całe województwo opolskie.
Tomasz Hodakowski przedstawił działania firmy Intel na rzecz edukacji – działania, które od lat stanowią sporą pozycję w programach tej firmy. Intel posiada bogaty dorobek m.in. w budowaniu metodyk i programów szkoleniowych dla nauczycieli, z którego skorzystało już pionad 10 mln nauczycieli na świecie. Przedstawił też opracowany przez PIIT przy znacznym udziale polskiego oddziału Intela poradnik dla osób wprowadzających program „Cyfrowa Szkoła”. Zwrócił też uwagę na serię notebooków przystosowanych do e-learningu, opracowanych Intela lecz produkowanych przez wiele firm, w tym również polskich.
Oparty na technologii chmury system e-learningowy został zbudowany także w AGH, co przedstawił Dyrektor Centrum E-learningu AGH prof. Jan Kusiak w prezentacji pt. „Przetwarzanie w chmurze a doskonalenie nauczycieli”. Chmura AGH obejmuje szereg ośrodków w całym kraju. Korzystają z niego również pojedynczy uczniowie uczestnicząc w kółkach zainteresowań. Krakowska chmura oferuje bogate zasoby dydaktyczne i edukacyjne. Zdaniem prof. Kusiaka chmura to idealne środowisko dla e-learningu.
Współpracujący z prof. Kusiakiem dyrektor Centrum Kształcenia Praktycznego i Doskonalenia Nauczycieli w Mielcu Zdzisław Nowakowski przedstawił projekt systemu certyfikacji nauczycieli „e-Nauczyciel”. Projekt powstał w oparciu o dokument koncepcyjny „Standardy przygotowania nauczycieli w zakresie technologii informacyjnej i komunikacyjnej” opracowany przez Polskie Towarzystwo Informatyczne pod kierunkiem prof. Macieja Sysły.
Marek Jędryka z Nauczycielskiego Kolegium Języków Obcych w Bydgoszczy ostudził nieco entuzjazm wygłaszając referat pt. „Wąskie gardła cyfrowej edukacji”. Zdaniem M. Jędryki wiele szeroko znanych przykładów rzekomo udanych projektów wdrożenia zinformatyzowanych systemów edukacyjnych wcale nie prezentuje się różowo po bliższej analizie. Powszechnie popełniane błędy to m.in. nadmierna wiara pokładana w dystrybucji sprzętu, niedostateczne szkolenie nauczycieli, narzucanie jednolitych rozwiązań zwłaszcza e-podręczników, niedoszacowanie kosztów projektów, standaryzacja która zbyt często okazuje się uniformizacją, brak jasnych kryteriów oceny dający pole do manipulacji danymi i ogłaszania porażek jako sukcesów. W tego rodzaju pułapki wpadły zarówno kraju mniej rozwinięte jak Peru jak i ze światowej czołówki takie jak Norwegia czy Hiszpania. Zdaniem Marka Jędryki ten sam syndrom grozi polskiemu programowi „Cyfrowa Szkoła”.
Michał Zgajewski z ATM przedstawił techniczno-ekonomiczne spojrzenie na technologię chmury. Zdaniem referenta chmura stanowi niesie autentyczny przełom w sposobach budowania infrastruktury informacyjno-komunikacyjnej, zwalniają użytkownika z wszystkich problemów technicznych i eksploatacyjnych pozwalając całkowicie skupić się na własnej pracy. „To jest taka różnica jak między własną prądnicą i pobieraniem prądu z elektrowni” – podsumował.
Ogólnopolski Koordynator ECDL Jacek Pulwarski przedstawił w skrócie działalność polskich struktur ECDL oraz zaprezentował certyfikaty propagowane obecnie przez Polskie Biuro ECDL. Referent omówił portal eECDL.pl służącego do przeprowadzania egzaminów poprzez sieć jako przykład efektywnego zastosowania technologii chmury.
Kati Tuuarala z Microsoftu przedstawiła wyniki badań dotyczących efektywności wprowadzania nowych technologii do procesu nauczania. Jak się okazuje, wyniki te ogromnie się różnią – od bardzo dobrych (co jednak zdarza się rzadko) po zero efektu.
W podsumowaniu Marian Noga stwierdził, że jednym z naczelnych wniosków konferencji jest ten o nieustającej ważności zawodu nauczyciela. Niestety w Polsce zawód ten jest ciągle niedoceniany i to się musi zmienić. Marian Noga zwrócił też uwagę na pilną potrzebę budowania ogólnodostępnych repozytoriów materiałów źródłowych. Z taką inicjatywą występowało m.in. Polskie Towarzystwo Informatyczne ale inicjatywa nie wypaliła rozbijając się o ograniczenia wynikające z polskiego prawa autorskiego. Tymczasem kraje ościenne mają już w internecie ogromne scyfryzowane zbiory najcenniejszych pozycji swego dorobku.