Medal 70-lecia Polskiej Informatyki dla konstruktorów z ELWRO
Medal 70-lecia Polskiej Informatyki zost...
W niedzielę 21 lutego 2010 r. we wrocławskim szpitalu zmarł w Jacek Karpiński. Miał 83 lata.
Mgr inż. Jacek Karpiński urodził się 9.IV.1927 r w Turynie. Politechnikę Warszawską ukończył w r. 1951 ze specjalnością „elektronika” u prof. Janusza Groszkowskiego. W latach 1961-1962 odbył studia podyplomowe w Computation Laboratory Harvard University oraz w MIT, Cambridge, Mass., USA.
W latach 1942-1943 był członkiem Szarych Szeregów, a w 1943-1944 żołnierzem AK, batalion „Zośka”. Odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem AK, Krzyżem Oficerskim Odrodzenia Polski i innymi odznaczeniami. Zasłużony Obywatel Warszawy i Wrocławia.
Był członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Informatycznego i wiceprezesem w pierwszym składzie Zarządu Głównego PTI.
Pracę zawodową rozpoczął w ZWUE T-12 jako starszy konstruktor, jednocześnie pracując jako starszy asystent w Katedrze Elektrotechniki Politechniki Warszawskiej (1951 – 1954). W r. 1954 pracował jako inżynier badawczy w laboratorium przemysłu samochodowego na Żeraniu. W r. 1955 został adiunktem i kierownikiem pracowni w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN.
Brał udział m.in. w konstrukcji pierwszego w PRL systemu diagnostycznego USG. W r. 1957 skonstruował AAH - maszynę matematyczną do długoterminowych prognoz pogody dla PIHIM, a w r. 1959 AKAT-1 , pierwszą w Europie maszynę cyfrowo-analogową do rozwiązywania układów równań różniczkowych i do symulacji obiektów dynamicznych, np. resorowanie, przepływy cieplne, aerodynamika itp. Za te konstrukcje wygrał konkurs Młodych Talentów i otrzymał, jako jeden z 6 zwycięzców na 200 kandydatów z całego świata, stypendium UNESCO. Wyjechał na studia podyplomowe w Harvard University i MIT, Cambridge Mass., USA (1961-1962). Po powrocie był kierownikiem pracowni Sztucznej inteligencji w Instytucie Automatyki PAN. Skonstruował pierwszą w Europie maszynę samouczącą się i rozpoznającą kształty – PERCEPTRON (1964).
W r. 1965 został kierownikiem pracowni Komputerów w Instytucie Fizyki Doświadczalnej UW. Skonstruował skaner do pomiarów torów cząstek elementarnych na kliszach z CERN. W latach 1965-1968 skonstruował w 11-osobowym zespole komputer KAR-65, pierwszy w Europie system asynchroniczny, ze zmiennym przecinkiem, 100 tys. operacji na sekundę.
W r. 1969 zaprojektował uniwersalny, modularny 16-bitowy minikomputer K-202, zawierające kilka pionierskich w skali światowej rozwiązań jak stronicowe adresowanie pamięci operacyjnej. W 1970 r. zorganizował Zakład Minikomputerów przy Zakładach Era w Warszawie-Włochy, którego był dyrektorem i głównym konstruktorem. Prototyp K-202 - szybkość 1 milion op/s, wieloprocesorowość, wielkość obecnego PC-ta. Prototyp K-202 został pokazany w r. 1971 na wystawach w Londynie i na Targach Poznańskich , wzbudzając wielkie zainteresowanie w Europie i w USA.
W 1978 r. wydzierżawił na wsi pod Olsztynem 10 ha ziemi, ukończył kurs zawodowego rolnika i hodował tam świnie, krowę i kury – co było swoistym protestem wobec obstrukcji, jakich doznawał od władz. Wobec nagonki w prasie wyjechał do Szwajcarii na zaproszenie Stefana Kudelskiego, dyrektora i właściciela zakładów NAGRA. Skonstruował tam w r. 1982 cyfrowy synchronizator profesjonalnych magnetofonów studyjnych. W r. 1983 założył ze szwajcarskim wspólnikiem zakład badawczy „Karpiński Computer Systems”. Pracował nad rozpoznaniem mowy, tłumaczeniem maszynowym języków naturalnych i sterowaniem automatyki. Zademonstrował robota sterowanego głosem na wystawie w Bernie. Był też szefem departamentu informatyki w banku z siedzibą w Zurychu i oddziałem w Lichtensteinie, działał też jako międzynarodowy konsultant. Skonstruował też nowy typ małego skanera do czytania tekstów drukowanych „PenReader”. Po r. 1989 przeniósł się do Warszawy i uruchomił produkcję PenReaderów ale przedsięwzięcie upadło z przyczyn finansowych.
W latach 1990 – 1993 był doradcą ministra finansów ds. informatyki, do r. 1996 zajmował się konstrukcją i produkcja kas fiskalnych. Od r. 2001 już jako emeryt zajmował się programowaniem systemów rozpoznawaniem mowy i pisma.
(oprac. na podst. ITpedia.pl oraz inf. własnych)
Nabożeństwo żałobne odbędzie się 26 lutego (piątek) o godzinie 12.00 w Katedrze Polowej Wojska Polskiego przy ul. Długiej w Warszawie. O godzinie 13.15 nastąpi pożegnanie na Cmentarzu Ewangelickim przy ulicy Żytniej 42 w Warszawie.